Της Επανάστασης...

photo by Teacher Dude's BBQ

Θα έρθει η ώρα που θα ξεκινήσουμε από τους γύρω δρόμους/ με τρελούς και με μπάσταρδους/ με ληστές και με πόρνες/ γιατί εμείς είμαστε οι Άλλοι/ οι Άλλοι είναι εμείς/ θα διασχίσουμε τη μητρόπολη/ τη δική μας/ αποικημένη πόλη/ γιατί αυτή είναι ο τόπος των επιθυμιών μας/ και δε θα την αφήσουμε ποτέ/ γιατί αφήσαμε/ τη λύπη μας στους τοίχους/ την οργή μας στους δρόμους/ την ψυχή μας στην πλατεία/ το γέλιο που θα τους θάψει/ μια δύναμη προς τα εμπρός/ μια ελπίδα από το παρελθόν/ μπορεί/ ο αέρας της μητρόπολης να μας πνίγει/ αλλά εμείς θα πάρουμε ανάσες/ βαθιές ανάσες/ ο αέρας της μητρόπολης μας πνίγει/ αλλά εμείς δεν φεύγουμε/ κι αν χρειαστεί / θα μεταναστεύσουμε μέσα στην ίδια πόλη/ γιατί είμαστε ξένοι στον κόσμο των αφεντικών/ είμαστε ξένοι όπου υπάρχει ένας ξένος/ και η πόλη θα αλλάζει διαρκώς/ αφού είναι εν δυνάμει τα πάντα/ κι όσο ακολουθεί τους κύκλους της αποδημίας μας/ όλες οι πόλεις του κόσμου θα κατοικούν σ' αυτήν/ για να αφανίσουμε τα φαντάσματα που την στοιχειώνουν.

Θα έρθει η ώρα που τα σώματα θα επιστρέψουν. Όταν πια δεν θα υπάρχουνε φύλα/ γιατί ή δεν θα υπάρχει κανένα φύλο/ ή θα υπάρχουνε πολλά/ και θα εκδικηθούμε για τις βιωμένες αδικίες μας/ και δεν θα είμαστε τα είδωλα του εαυτού μας/ και θα ' χουμε πάρει τη νύχτα πίσω/ και δε θα είμαστε εδώ για την ικανοποίηση κανενός/ και θα επιλέγουμε τη σεξουαλικότητα μας/ πέρα από τους θεσμισμένους οργασμούς τους/ και οι βιτρίνες δεν θα μας πολιορκούν/ και οι καθρέφτες δεν θα μας δυναστεύουν/ και τα σώματα μας θα τα βιώνουμε/ γιατί θα είναι ελεύθερα όπως και να' ναι. Γιατί είναι φονικές οι ενοχές μας/ γιατί δαγκώνουνε τα τραύματα μας/ γιατί η ευτυχία θα είναι η εκδίκηση μας / η εκδίκηση θα μας κάνει ευτυχισμένους.

Κι αν αυτές τις υποσχέσεις δεν κρατήσουμε/ θα κοιτάξουμε πέρα από τα βλέμματα των άλλων/ γιατί σ' εμάς τίποτα δεν υποσχέθηκε κανείς/ γιατί εμείς δεν έχουμε μέλλον/ κι όπου δεν υπάρχει μέλλον δεν υπάρχει αμαρτία/ ο τόπος είναι εδώ/ ο χρόνος είναι τώρα/ κι εμείς είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε/ γι' αυτό μέλλοντα μόνο στους εχθρούς μας/ μεταξύ μας μιλάμε για παρόν/ και με αόριστο κοιτάμε τους νεκρούς μας/ κι απ' την Ιστορία κρατήσαμε μόνο αυτούς/ και το μίσος για το αίμα που χύθηκε/ μ' αυτό τα είδωλα θα ρίξουμε/ μ' αυτό τις καμπάνες θα λιώσουμε/ μ' αυτό τα μουσεία θα κλείσουμε/ μ" αυτό τους καθρέφτες θα σπάσουμε/ γι' αυτό/ θα φτιάξουμε μνημεία με ανοιγμένες κονσέρβες/ γι αυτό/ θα είναι αργία η απεργία του παλιού εργοστασίου/ γι' αυτό/ ό,τι μας ματώνει μια φορά μας ματώνει για πάντα. Γιατί ελπίδα είναι η ανάμνηση της επιθυμίας/ κι εμείς δεν ξεχνάμε.

Θα έρθει η ώρα που θα υψωθούμε πάνω από τα συμπλέγματα και τις αδυναμίες μας/ τις ανασφάλειες/ τις αντιφάσεις / τις φιλοδοξίες μας/ τα ταλέντα μας/ πάνω από την αποτυχία της ήττας/ την αλαζονεία της νίκης/ τις στενοχώριες/ τις τύψεις/ τις πίκρες μας/ τον πολιτισμό που κουβαλάμε/ την κουλτούρα που φτιάχνουμε/ τη ζωή που μας δόθηκε/ τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε. Θα έρθει η ώρα που οι χρόνοι δεν θα έχουν σημασία/ γιατί ο χρόνος δεν είναι εναντίον μας/ κι ας γυρίζουν τα ρολόγια ανάποδα/ ο χρόνος μας περιμένει/ να ξαναβγούμε στους γύρω δρόμους/ με τρελούς και με μπάσταρδους/ με γίγαντες, νάνους/ να βγούμε σύρριζα/ πιο πολλοί απ' όσους χωράμε/ πιο δυνατές απ' όσο μπορούμε/ πιο ωραίοι απ' όσο φαινόμαστε/ πιο δημιουργικές από τη φαντασία μας/ πιο καταστροφικοί απ' το μένος μας.

Και θα λέμε: έφτασε ο καιρός
Θα λέμε: ήρθε η ώρα
Κι αν αργήσει δεν θα κουραστούμε να περιμένουμε.
Κι αν πέσουμε δεν θα πέσουμε στα γόνατα/ κι αν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε.
Γιατί όσο παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας/ ο θάνατος θα έχει λιγότερη εξουσία.