Midnight Express 1.0 [beta]

Τρίτη, 24/08/2055
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Ξεκινάω να γράφω κάτι χωρίς να έχω οραματιστεί τον τίτλο, αλλα ούτε καν το που θέλω να καταλήξω. Ξέρω όμως ότι μια συγγνώμη αξίζει πολλά. Όταν ξέρεις ότι φταις για μία κατάσταση, όταν λόγω του εγωισμού σου πληγώνεις κάποιο άτομο, η συγγνώμη είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Για να ζητήσεις όμως από κάποιον να σε συγχωρέσει, πρέπει πρώτα-πρώτα να χεις καταφέρει να συγχωρέσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποιο το νόημα να τα χεις καλά με τους υπολοίπους όταν ο ίδιος δεν τα χεις καλά με τον εαυτό σου. Ο σοφός λαός λέει :"από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο". Αυτό σίγουρα αναιρεί κατά κάποιο τρόπο τη σοφία του. Το φιλότιμο θα αποκτηθεί μόνο όταν μάθεις να συγχωρείς αλλα και να ζητάς ο ίδιος συγγνώμη. Δοκίμασε το, δεν είναι δύσκολο. Αντιμετώπισε τον εαυτό σου. Κοιτάξου σε έναν καθρέυτη και προσπάθησε να δεις το πρόσωπο απέναντί σου ως συνομιλητή.
Εντόπισε τις αιτίες και τους λόγους που σε οδήγησαν σε μία συγκεκριμένη συμπεριφορά. Εξήγησέ τους στο άτομο που έβλαψες με αυτή. Σίγουρα θα σε καταλάβει. Ο καθένας μέσα μας έχει εγκατεστημένους ,ως εργοστασιακές ρυθμήσεις, κανόνες, τρόπους και μεθόδους συμπεριφοράς. Είναι δύσκολο και για σ'ένα και για αυτόν.. Αλλά αν το νιώθεις να καίει μέσα σου, απλά ασ' το να ξεθυμάνει.
Ποτέ, όμως, μη βιαστείς να ζητήσεις από κάποιον να σε συγχωρέσει. Η συγγνώμη έτσι χάνει την αξία της. Ακόμη κι αν είσαι ήδη σίγουρος ότι πρέπει, προσπάθησε να αφήσεις τα πράγματα να εκτονωθούν. Η αξία αυτής της λέξης φαίνεται μακροπρόθεσμα...

------------------------------------------------------------------------------------------------

Παρασκευή 24/08/2007

Ο γιατρός συνεχίζει να διαβάζει το ημερολόγιο μου. Σήμερα διάβασε το κειμενάκι για τη συγγνώμη. Δεν μου αρέσει όταν το κανει αυτο..!!

Απ'ότι θυμάμαι, σπάραζα και του φώναζα να μη ξαναγγιξει το βιβλίο μου - Δεν με ακούει ποτέ -

Μετά ήρθε η κοπέλα απ'το γραφείο του με τη βελόνα... Τώρα ξύπνησα..

Τα χάπια που μου δίνει ο γιατρός τα φτήνω ακόμη. Τον διπλανό μου τον σέρνανε σήμερα στο γραφείο του . Έγραψε, λέει στους τοίχους του μπάνιου με πράσινο σπρέυ. Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά ...

Κάτι μου έλεγε χθες το βράδυ για κάποιες εκλογές αλλά είχα τόσες άγνωστες λέξεις που αποκοιμήθηκα χωρίς να ρωτήσω για επεξηγήσεις.

Ακόμη περιμένω .. και θα την περιμένω ... για πάντα ... Είναι τρελό, αλλά τη θυμάμαι σαν τώρα.. Δάχτυλα σαν καντηλάκια φτερούγιζαν πάνω από γράμματα... Ναι ! Μου έγραφε συνέχεια... Θα ρθει, το ξέρω, την ξέρω καλα. Μ'αγαπάει, μου το είπε ...

-Το πρόβλημα που έχω με τον χρόνο μετά τις ηρεμιστικές συνεχίζεται-

Και ακόμh χαράζω ακατανόητες λέξεις που απλά μου θυμίζουν εικόνες στο ξύλο του κρεβατιού(καθημερινό φαινόμενο πια) :" Τι ειναι η γαλήνη;/Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη "

48 χρόνια τώρα.. ελπίζω να μη βρει και αυτό το βιβλίο ο γιατρός... αρκετή στάχτη του ρίχνω στα μάτια!