Κολλάζ Αφιερωμένο Στους Φυλακισμένους Αγωνιστές

1

Απ' όλες τις ενέργειες που μπορούν να πραγματώσουν επαναστάτες, ως η απόλυτα αυτονόητη και χωρίς ανάγκη αιτιολόγησης προκύπτει η καταστροφή μιας φυλακής.

Θα αρκεστούμε λοιπόν να πούμε τα ελάχιστα για αυτήν την αντανακλαστική κίνηση των εξεγερμένων, ήδη από τη γαλλική επανάσταση. Από τότε πολλές Βαστίλλες έπεσαν. Άλλες τόσες -και πολύ περισσότερες- χτίστηκαν ενσωματώνοντας τα πλέον ανθρωποβόρα χαρακτηριστικά της ψυχολογίας και της αρχιτεκτονικής, στην υπηρεσία της χειραγώγησης και του ελέγχου, της στυγνής ή καλυμμένης βαρβαρότητας (σε εναλλασσόμενους ρόλους), του αντι-ανθρώπινου “σωφρονιστικού” εκβιασμού.

Λευκά κελιά στη Γερμανία, πτέρυγες Q.I. στη Γαλλία, καθεστώς F.I.E.S. στην Ισπανία, φυλακές τύπου F στην Τουρκία, υπόγεια κελιά απομόνωσης για τους κατηγορουμένους της 17Ν και “ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΥΠΟΥ Α” στην Ελλάδα, στρατόπεδα τύπου Γκουαντανάμο και “κρυφές φυλακές” της CIA ανά τον κόσμο.....

Πυρήνας Αντάρτικης Δράσης

2

Σε όλες και όλους εσάς που δίπλα μας και τόσο κοντά μας, με αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια, αγωνίζεστε να δημοσιοποιήσετε και να βγάλουμε προς τα έξω τα προβλήματα των φυλακών της Ελλάδας και να φτάσουμε στο σημείο κάποια στιγμή να περπατήσουμε στα συντρίμμια τους, είναι αναγκαίο να επιδείξουμε εκ των έσω εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό.

Εκτίμηση, γιατί σε αντίθεση με τις και τους ανυποψίαστους νέους και νέες που φραπεδιάζονται και καναπεδιάζονται, σχολιάζοντας και κριτικάροντας στην απόλυτη ασφάλεια του καναπέ, εσείς αγωνιάτε και αγωνίζεστε.

Σεβασμό, γιατί αγωνίζεστε και αγωνιάτε σε αντίξοες συνθήκες, που έχουν μερικές φορές προσωπικό κόστος απ' την αλαζονική συμπεριφορά της κατασταλτικής εξουσίας, που αλιεύει απ'τις αναγκαίες διαμαρτυρίες, διαδηλωτές στην τύχη και τους βαφτίζει όπως βολεύουν οι καιροι.

Και θαυμασμό γιατί ό,τι κάνετε το κάνετε για την ψυχή σας.

Χαιρετίζω όλες και όλους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις στις 4 Νοέμβρη, αλλά και όλες και όλους που συμμετείχαν και στάθηκαν αλληλέγγυοι στις τελευταίες μαζικές εξεγέρσεις όλων των φυλακών,στις 23 Απρίλη, με αφετηρία τη φυλακή Μαλανδρίνου.

Β. Πάλλης

3

Και οι αυτοκτονίες.... Η αυτοκτονία ανήκει στο σωφρονιστικό κανόνα; Πριν έρθω από εδώ, δεν ήξερα ότι υπήρχαν τόσοι διαφορετικοί τρόποι για να κρεμαστεί κάποιος. Η συνηθισμένη πρακτική θέλει να περνάμε το σχοινί στο λαιμό και να πηδάμε από το σκαμνάκι. Και όμως όχι, μπορούμε να κρεμαστούμε καθιστοί, γονατιστοί κάτω από ένα ντουλάπι, ζαρωμένοι σα ρολό, όπως τα κτήνη... Επί πλέον, υπάρχει μία νοσηρή περιέργεια των άλλων κρατουμένων για το modus operandi. “Α, είναι επινοητικός!” Σα μέσα στη φωνή να μαντεύουμε “στο έλεγα ότι είχε κλάση”. Μερικές φορές απογοητευόμαστε: “Αχ, τι κωλοφαρδία... Βέβαια δεν υπόφερε...”. Νοιώθουμε ήδη να υποβόσκει η μομφή. Ορισμένοιδεν υπάρχουν στην μνήμη μας παρά από τον τρόπο του θανάτου τους...; Όντως θυμάσαι τον τσαγκάρη της Σαντέ... ναι, θυμήσου τον, αυτόν που δηλητιριάστηκε, κρεμάστηκε και στραγγαλίστηκε. Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε να σηκώσουμε και τις ταμπέλες μας σα μια κριτική επιτροπή γυμναστικής ή καλλιτεχνικού πατινάζ. “Ναι κύριε μου, τέτοιους πρωταθλητές δεν βάζουμε πια” ...

Γράμμα του επαναστάτη J.M. Rouillan από τη φυλακή

4

“...Είναι σύγχρονοι τάφοι στη μέση του πουθενά. Ακόμα και η ίδια η οικογένεια αποθαρρύνεται να επισκεφτεί το παιδί της. Είναι ένας πλήρης τάφος και για αυτό βάζουν εκεί τους βαρυποινίτες, γιατί θεωρούσαν ότι μπορούν να τους θάψουν όλους μαζί. Δυστυχώς όμως για αυτούς, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ακόμα και οι βαρυποινίτες που κάποιοι τους θεωρούν μιάσματα και μειδιούν, “τι είναι αυτοί οι άνθρωποι τέλος πάντων; Πώς τολμόυν και ξεσηκώνονται; Πώς τολμούν και απειλούν την έννομη τάξη; Πώς τολμούν και αμφισβητούν αυτόν τον σωφρονιστικό κώδικα;”

Αυτόν τον περίφημο σωφρονιστικό κώδικα με αυτά τα φοβερά συμβούλια φυλακής, με τον εισαγγελέα της φυλακής και τον κοινωνικό λειτουργό να αποφασίζουν αν είσαι ικανός να πάρεις άδεια (...) Τον αμφισβητώ 100% όπως αμφισβητώ και την ίδια την ύπαρξη της φυλακής. Είναι βέβαια ένας θεσμός 200 χρόνια, αλλά αν μπορούσαμε να συζητήσουμε πάνω στον Φουκώ, να δούμε ποιος είναι ο ρόλος της φυλακής στην κοινωνία, μάλλον για να διαχωρίσει τα εγκλήματα και τίποτε άλλο... παρά για να επαναφέρει στο σωστό δρόμο τον κρατούμενο...”

Από την απολογία του αναρχικού Γ. Δημητράκη

5

Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από την καταστροφή της ίδιας της φυλακής. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τον κρατουμένων , χωρίς όμως να αφήνουμε πίσω τα προτάγματά μας που μας εναντιώνουν σε αυτό τον απάνθρωπο θεσμό. Το πάθος για τη λευτεριά δεν σβήνει όσοι αγώνες κι αν μείνουν πίσω του. Είναι ο απόηχος της κάθε εξέγερσης και επαναστατικής δράσης , είναι το κατακάθι που αφήνουν τα κύματα που προκαλούνται από τις περαστικές απεργείες πείνας , τις φλόγες στα παράθυρα και τους κουκουλοφόρους φυλακισμένους μέσα και έξω από τα κάγκελα στα κάτεργα της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας. Το κατακάθι αυτό λειτουργεί ως ενισχυτής για τη λύσσα που έχουμε μέσα μας. Πάνω στα συντρίμμια των φυλακών θα σπείρουμε το χάος για να θερίσουμε την τελική νίκη , την ελευθερία και την αταξία . Τέρμα πια οι αυταπάτες..

...Όσες κι αν χτίζουν φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει

Ο νους μας θα ναι αληταριό κι όλο θα δραπετεύει...