... Το να σου λειπει μια χορδη ξεπερνιεται... το να σου λειπει η αξιοπρεπεια ομως? ....
Στα πλαισια του συστηματος της αναξιοπρεπειας δημιουργουμε νησιδες σωτηριας , οχι μονοι μας , οχι μεμονομενα , αλλα σαν μαζα -αυτονομουμενη και με αυτονομα μελη- . Ισως καποιοι να μην μπαιναν στον κοπο να ασχοληθουν με το αποχαυνωμενο απο τα Μεσα Μαζικης Επιδρασης κοινο , ουτε να αντισταθουν ενεργα στη ρουφιανια , ισως καποιοι απλα να προβαλαν την αντιθεση τους και ισως καποιοι απλα να προσαρμοζοντουσαν στις απαιτησεις της συγχρονης κοινωνιας. Ανηκοντας αρχικα στην δευτερη κατηγορια και βλεποντας τους εαυτους μας να κινουνται σταδιακα προς την τριτη , βλεπαμε μια αξιοπρεπεια να χανεται. Δεν ημασταν αυτο που πραγματικα ημασταν. Θεσαμε λοιπον εμποδια στους ιδιους μας τους εαυτους. Φραξαμε -ισως και θεμητα- την πορεια μας προς τον γκρεμο , και τωρα αποδεικνυουμε - πρωτα σε εμας και επειτα στους αλλους - οτι μεσα μας δεν σταματησε ενας πολεμος αλλα οτι ενας πολεμος τωρα ξεκιναει.
Ειμαστε αυτο που ειμαστε -και εισαστε-
Είμαστε πικετοφορία, οδόφραγμα, φλεγόμενο λάστιχο, καλυμμένο πρόσωπο, σφαίρες που σφυρίζουν στον αέρα, τραπεζαρίες που τα χέρια έχουν γίνει ένα και τα στόματα είναι χιλιάδες... Είμαστε κατάληψη εργοστασίου, μια μηχανή που κάνει θαύματα, που αναπαράγει αγάπη, που επιστρέφει στον άνθρωπο αυτό που του ανήκει... Είμαστε συνέλευση γειτονιάς, μια γυναίκα που αλλάζει τη ζωή της οικογένειάς της, νοσταλγικά μάτια, μια εξέγερση που εκφράζεται.
Δεν ειμαστε απλα 4-5 ατομα που ξορκιζουνε τους φοβους τους μεσα απο στιχους , δεν ειμαστε απλα 20-30 ατομα που δειλα-δειλα ανοιγουν το μυαλο τους , δεν ειμαστε 100-200 διαδηλωτες, δεν ειμαστε 1000-2000 ανταρτες. Ειμαστε εμεις , εσεις, το νερο, η φωτια , ο αερας, τα ζωα και τα δεντρα. Ειμαστε το βουνο , οι γκρεμοι , τα συννεφα και τα ψαρια και -επιτελους- δεν θα φερθουμε ευγενικα σε οσους θελουν να κυριευσουν τις ψυχες μας.
B.T.S.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου