"Είμαστε Όλοι Γκρούβαλοι"
ή
"ΙΚΑΡΙΑ , ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ"
ή
"ΙΚΑΡΙΑ , ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ"
Αργήσαμε βέβαια να εκδώσουμε τον τουριστικό μας οδηγό , αλλά σας τον παρουσιάζουμε τώρα. Μετά την "Ικαριάδα" , τα ελικόπτερα , τα αεροπλάνα και τους οϋκάδες , αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κι εμείς το φημισμένο κόκκινο νησί. Οπότε αυτό που σας παρουσιάζουμε είναι ένα είδος ριβιού.
Η Ικαρία είναι το πρώτο νησί πανελλαδικά που "κυβερνάται" ή καλύτερα .. καθοδηγήται από ούτε έναν , ούτε δύο αλλά τρεις "κομμουνιστές" δημάρχους ( ! ) . Οι 8.000 περίπου κάτοικοι του νησιού επηρεασμένοι από τους εξόριστους κομμουνιστές που στο παρελθόν έχουν πατήσει το πόδι τους στο νησί , εξακολουθούν να ψηφίζουν υπέρ του "Κ"ΚΕ.
Αυτό που περιμέναμε να δούμε με την άφιξή μας στο νησί ήταν ένα εναλλακτικό ελληνικό μέρος που δεν θα είχε υποστεί το τουριστικό πλιάτσικο. Πέσαμε βέβαια λίγο έξω , ειδικά την πρώτη μας νύχτα εκεί αφού την βγάλαμε στη χώρα του νησιού , τον Αγ. Κήρυκο . Μία περιοχή που έχει κατασπαραχθεί , όχι από τουρίστες αλλά από τους ντόπιους μικροαστούς κατοίκους που προσβλέπουν στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής τους χτίζοντας κλαμπς και μπιτς μπαρς (τα οποία βέβαια δεν έχουν καμία ουσιαστική αποδοχή) .
Την δεύτερη μέρα -όπως και όλες τις υπόλοιπες- την περάσαμε στη βόρεια πλευρά του νησιού όπου φτάσαμε μετά κόπων και βασάνων μέσω του μοναδικού δρομολογίου που υπήρχε. Φτάσαμε λοιπόν στον Αρμενιστή , υπέροχη τοποθεσία , με έναν οικισμό χτισμένο αμφιθεατρικά στο μικρό του λιμάνι , λίγο μακρύτερα η παραλία του Αρμενιστή η οποία φυσικά -λόγω της ομορφιάς της- δεν γλύτωσε από τα νύχια των εκμεταλλευτών [όπως ανακαλύψαμε αργότερα , η χρήση των κατά τ'άλλα άθλιων ομπρελών κόστιζε 8 ευρώ] . Ακριβώς δίπλα της , η πιο τουριστική παραλία του νησιού (το λεν και το περηφανεύονται οι κάτοικοι) , η Μεσακτή , πρόκειται για παραλία με υπέροχη θάλασσα και κύματα που εμπνέουν σέρφερς [!] . Την παραλία όμως οικειοποιείται ένα μπιτς μπαρ που φέρει καραϊβικό όνομα [επίσης 8 ευρώ..] .
Κύριος σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου , ωστόσο , δεν είναι η παρουσίαση των τουριστικών περιοχών του νησιού αλλά η παρουσίαση της παραλίας του Να και των γκρούβαλων . Γκρούβαλοι στην τοπική διάλεκτο είναι οι νεοχίπιδες που έχουν κατακλείσει την παραλία του Να δίνοντας μία άλλη χροιά στο νησί. Κατασκηνώνουν στην παραλία και μέσα στα δέντρα και γενικά την βγάζουν τσάμπα. Άγνωστης καταγωγής και προέλευσης οι γκρούβαλοι μπορεί να είναι πολιτικά συνειδητοποιημένοι λάτρεις ενός αναρχοχίπικου τρόπου ζωής ή ίσως γόνοι πλουσιοκρατών . Οι γκρούβαλοι λοιπόν , όταν δεν αράζουν στην παραλία του Να συχνάζουν ή στα ρεμπετάδικα του Αρμενιστή , ή στα καφενεία των Ραχών (όπου τα πάντα λειτουργούν μόνο τη νύχτα) , ενώ η πιο άμεση επαφή τους με τους ντόπιους και τους τουρίστες γίνεται στα φημισμένα επίσης πανηγύρια του νησιού όπου μπορεί να φαν και ξύλο αν παραβούν τα εσκαμμένα.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το ριβιού με το σχολιασμού ενός συμβάντος στην Νικαριά [όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην εφ. Βαβυλωνία]
Σε ένα από τα πανηγύρια της ικαρίας , ένας κλασσικός νεοέλληνας τουρίστας απολάμβανε το παγωτό του σε ξυλάκι, όταν του συνέβη το εξής αναπάντεχο. Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, γκρουβαλίνα, τον πλησιάζει και του λέει με αφοπλιστική αφέλεια:
-Να γλείψω λίγο; (Εννοώντας το παγωτό)
-Παρ'το όλο , της απαντάει με αμηχανία ο τουρίστας . (Εννοώντας κι εκείνος το παγωτό) . Στη θέση του πολλοί θα απαντούσαν το ίδιο. Γιατί όμως;
Είναι απλό. Η ερώτηση της μικρής γκρουβαλίνας συνιστά γροθιά στο στομάχι του μοντέρνου νεοέλληνα. Στον αποστειρωμένο κόσμο των υποχόνδριων μικροαστών, αυτή είναι ένα μικρόβιο με μορφή ανθρώπου, στη θέα της οι περισσότεροι δυσφορούν.
Και γενικότερα , όμως , στην εποχή μας , η σιχαμάρα του ενός ανθρώπου για τον άλλον έχει αυξηθεί επικίνδυνα. Κατά ένα περίεργο τρόπο η καπιταλιστική "ανάπτυξη" τύπου Φρήντμαν , Θάτσερ , Ρήγκαν , Μητσοτάκη , Σημίτη και Καραμανλή επιδρά στον βαθμό σιχαμάρας που αισθανόμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας και τον απογειώνει. Μια ματιά , ελάχιστα κάτω απο την επιφάνεια , στις αντίστοιχες κοινωνίες , αρκεί για να το αποδείξει.
Για τον λόγο αυτό , μου προκαλεί , πλέον , μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι συνεχίζουμε να φιλιόμαστε μεταξύ μας , κάνοντας βέβαια από μέσα μας τον χαρακτηριστικό μορφασμό της σιχασιάς ...
Υ.Γ.1 : Καλώς εχόντων των πραγμάτων , του χρόνου το Σεπτέμβριο σε αυτή τη σελίδα θα υπάρχει ριβιού για το ξακουστό ηφαίστειο του αιγαίου στους κύκλους των γκρούβαλων .
Υ.Γ.2 : Στην Νικαριά τελικά περάσαμε υπέροχα , αλλά μάλλον τον ρόλο της τον παίζει η καλή παρέα =]
Η Ικαρία είναι το πρώτο νησί πανελλαδικά που "κυβερνάται" ή καλύτερα .. καθοδηγήται από ούτε έναν , ούτε δύο αλλά τρεις "κομμουνιστές" δημάρχους ( ! ) . Οι 8.000 περίπου κάτοικοι του νησιού επηρεασμένοι από τους εξόριστους κομμουνιστές που στο παρελθόν έχουν πατήσει το πόδι τους στο νησί , εξακολουθούν να ψηφίζουν υπέρ του "Κ"ΚΕ.
Αυτό που περιμέναμε να δούμε με την άφιξή μας στο νησί ήταν ένα εναλλακτικό ελληνικό μέρος που δεν θα είχε υποστεί το τουριστικό πλιάτσικο. Πέσαμε βέβαια λίγο έξω , ειδικά την πρώτη μας νύχτα εκεί αφού την βγάλαμε στη χώρα του νησιού , τον Αγ. Κήρυκο . Μία περιοχή που έχει κατασπαραχθεί , όχι από τουρίστες αλλά από τους ντόπιους μικροαστούς κατοίκους που προσβλέπουν στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής τους χτίζοντας κλαμπς και μπιτς μπαρς (τα οποία βέβαια δεν έχουν καμία ουσιαστική αποδοχή) .
Την δεύτερη μέρα -όπως και όλες τις υπόλοιπες- την περάσαμε στη βόρεια πλευρά του νησιού όπου φτάσαμε μετά κόπων και βασάνων μέσω του μοναδικού δρομολογίου που υπήρχε. Φτάσαμε λοιπόν στον Αρμενιστή , υπέροχη τοποθεσία , με έναν οικισμό χτισμένο αμφιθεατρικά στο μικρό του λιμάνι , λίγο μακρύτερα η παραλία του Αρμενιστή η οποία φυσικά -λόγω της ομορφιάς της- δεν γλύτωσε από τα νύχια των εκμεταλλευτών [όπως ανακαλύψαμε αργότερα , η χρήση των κατά τ'άλλα άθλιων ομπρελών κόστιζε 8 ευρώ] . Ακριβώς δίπλα της , η πιο τουριστική παραλία του νησιού (το λεν και το περηφανεύονται οι κάτοικοι) , η Μεσακτή , πρόκειται για παραλία με υπέροχη θάλασσα και κύματα που εμπνέουν σέρφερς [!] . Την παραλία όμως οικειοποιείται ένα μπιτς μπαρ που φέρει καραϊβικό όνομα [επίσης 8 ευρώ..] .
Κύριος σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου , ωστόσο , δεν είναι η παρουσίαση των τουριστικών περιοχών του νησιού αλλά η παρουσίαση της παραλίας του Να και των γκρούβαλων . Γκρούβαλοι στην τοπική διάλεκτο είναι οι νεοχίπιδες που έχουν κατακλείσει την παραλία του Να δίνοντας μία άλλη χροιά στο νησί. Κατασκηνώνουν στην παραλία και μέσα στα δέντρα και γενικά την βγάζουν τσάμπα. Άγνωστης καταγωγής και προέλευσης οι γκρούβαλοι μπορεί να είναι πολιτικά συνειδητοποιημένοι λάτρεις ενός αναρχοχίπικου τρόπου ζωής ή ίσως γόνοι πλουσιοκρατών . Οι γκρούβαλοι λοιπόν , όταν δεν αράζουν στην παραλία του Να συχνάζουν ή στα ρεμπετάδικα του Αρμενιστή , ή στα καφενεία των Ραχών (όπου τα πάντα λειτουργούν μόνο τη νύχτα) , ενώ η πιο άμεση επαφή τους με τους ντόπιους και τους τουρίστες γίνεται στα φημισμένα επίσης πανηγύρια του νησιού όπου μπορεί να φαν και ξύλο αν παραβούν τα εσκαμμένα.
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το ριβιού με το σχολιασμού ενός συμβάντος στην Νικαριά [όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην εφ. Βαβυλωνία]
Σε ένα από τα πανηγύρια της ικαρίας , ένας κλασσικός νεοέλληνας τουρίστας απολάμβανε το παγωτό του σε ξυλάκι, όταν του συνέβη το εξής αναπάντεχο. Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, γκρουβαλίνα, τον πλησιάζει και του λέει με αφοπλιστική αφέλεια:
-Να γλείψω λίγο; (Εννοώντας το παγωτό)
-Παρ'το όλο , της απαντάει με αμηχανία ο τουρίστας . (Εννοώντας κι εκείνος το παγωτό) . Στη θέση του πολλοί θα απαντούσαν το ίδιο. Γιατί όμως;
Είναι απλό. Η ερώτηση της μικρής γκρουβαλίνας συνιστά γροθιά στο στομάχι του μοντέρνου νεοέλληνα. Στον αποστειρωμένο κόσμο των υποχόνδριων μικροαστών, αυτή είναι ένα μικρόβιο με μορφή ανθρώπου, στη θέα της οι περισσότεροι δυσφορούν.
Και γενικότερα , όμως , στην εποχή μας , η σιχαμάρα του ενός ανθρώπου για τον άλλον έχει αυξηθεί επικίνδυνα. Κατά ένα περίεργο τρόπο η καπιταλιστική "ανάπτυξη" τύπου Φρήντμαν , Θάτσερ , Ρήγκαν , Μητσοτάκη , Σημίτη και Καραμανλή επιδρά στον βαθμό σιχαμάρας που αισθανόμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας και τον απογειώνει. Μια ματιά , ελάχιστα κάτω απο την επιφάνεια , στις αντίστοιχες κοινωνίες , αρκεί για να το αποδείξει.
Για τον λόγο αυτό , μου προκαλεί , πλέον , μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι συνεχίζουμε να φιλιόμαστε μεταξύ μας , κάνοντας βέβαια από μέσα μας τον χαρακτηριστικό μορφασμό της σιχασιάς ...
Υ.Γ.1 : Καλώς εχόντων των πραγμάτων , του χρόνου το Σεπτέμβριο σε αυτή τη σελίδα θα υπάρχει ριβιού για το ξακουστό ηφαίστειο του αιγαίου στους κύκλους των γκρούβαλων .
Υ.Γ.2 : Στην Νικαριά τελικά περάσαμε υπέροχα , αλλά μάλλον τον ρόλο της τον παίζει η καλή παρέα =]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου